به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از راشاتودی، الکساندر ووچیچ، رییس جمهور صربستان اعتراضات غرب‌گرایان در بلگراد، پایتخت این کشور و تلاش آنها برای حمله به ساختمان‌های دولتی را «انقلاب رنگی نافرجام» توصیف کرد و مدعی شد که پیش‌تر از چنین نقشه‌ای مطلع شده بود.
هزاران معترض اپوزیسیون، دیروز در اعتراض به پیروزی حزب پیشرو صربستان به رهبری ووچیچ در انتخابات پارلمانی هفته گذشته، بیرون از شورای شهر بلگراد تجمع کردند. این اعتراضات پس از آنکه گروهی از تظاهرات‌کنندگان اقدام به شکستن و آسیب زدن به درهای ساختمان شورای شهر شدند، به خشونت کشیده شد و در ادامه نیز پلیس آنها را متفرق کرد.
ووچیچ در سخنرانی عمومی گفت: هیچ انقلابی در کار نیست. هیچ اتفاقی باب میل آنها رخ نخواهد داد. آنهایی که برای مقابله با خشونت سوگند یاد کرده‌اند، ثابت کردند که معترضان اراذل و اوباش هستند.
ائتلاف غرب‌گرای صربستان علیه خشونت به‌دنبال وقوع دو فقره تیراندازی جمعی در ماه مه، دست به اعتراضات ضد دولتی زد. در حالی که معترضان در ابتدا خواستار استعفای براتیسلاو گاسیچ، وزیر کشور و الکساندر وولین، رییس سازمان اطلاعات صربستان شده بودند، حزب اپوزیسیون خیلی زود خواستار سرنگونی دولت ووچیچ شد.
ووچیچ با اشاره به گزارش سرویس‌های اطلاعاتی خارجی، مدعی شد که این اعتراضات با حمایت قدرت‌های غربی که به‌دلیل رابطه دوستانه او با روسیه و پافشاری بر ادعاهایش بر سر کوزوو، خواستار برکناری او از قدرت هستند.
وی در سخنرانی اخیر خود این اتهامات را تکرار و از «سرویس‌های اطلاعاتی خارجی» که نامشان را نبرد، بابت اطلاع‌رسانی دقیق به سرویس‌های اطلاعاتی بلگراد قدردانی کرد.
به گفته ووچیچ در اعتراضات دیروز بلگراد بیش از ۳۵ معترض بازداشت شدند و ۲ افسر پلیس در بیرون از ساختمان شورای شهر به شدت آسیب دیدند. همچنین ووچیچ تاکید کرده است که این اعتراضات پیش‌تر طرح‌ریزی شده بود و دولت او برای این ادعا، «مدارک متقن» در اختیار دارد.
اصطلاح «انقلاب رنگی» برای توصیف اعتراضاتی استفاده می‌شود که یک دولت غربی حامی مالی آن بوده و سازماندهی آن را برعهده دارد که معمولا آمریکا پشت چنین اعتراضاتی است. این انقلاب‌ها که با هدف سرنگونی رهبران مخالف با منافع آمریکا صورت می‌گیرد، عموما با پشتیبانی نهادهای اطلاعاتی این کشور شکل گرفته و سازماندهی آن را نیز مجموعه‌ای از سازمان‌های مردم‌نهاد تحت پوشش آمریکا برعهده دارند.
گرچه این اصطلاح به طور گسترده پس از «انقلاب گل سرخ» سال ۲۰۰۳ در گرجستان، شهرت پیدا کرد اما نخستین استفاده موفق از تاکتیک‌های انقلاب رنگی، در سال ۲۰۰۰ در یوگوسلاوی سابق رقم خورد. جایی که جنبش‌های اعتراضی دانشجویی و تحت حمایت آمریکا، اسلوبودان میلوشویچ را مجبور به استعفا کرد. کارزار ضد میلوشویچ با ادعاهای دست داشتن رهبر یوگوسلاوی در تقلب انتخاباتی شروع شد و در ادامه سازمان‌های «دیده‌بان انتخابات» که تحت حمایت غرب بودند، به این ادعاها دامن زدند.
نظر شما